Το Μέλλον της Ελπίδας

Δεν λέω...Καλές οι πορειούλες της κάθε παρεούλας για διαμαρτυρία και ένσταση κατά των κυβερνητικών αποφάσεων που προσβάλλουν τα συμφέροντά τους και τα δικαιώματά τους, αλλά δεν είναι τίποτ' άλλο από μεμονωμένες κραυγές που φανερώνουν ότι ο καθένας διαμαρτύρεται για τους δικούς του λόγους και μόνο όταν η φόλα φτάσει στο πιάτο του...Μία-μία λοιπόν οι παρεούλες παίρνουν σειρά για κράξιμο πιέζοντας έκαστη με τον τρόπο της ώστε να τύχει καλύτερης μεταχείρισης, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τις άλλες...Κανένα άλλο αίτημα δεν ακούγεται από τη βροντερή φωνή της ντουντούκας παρά συνθήματα χιλιοειπωμένα και χιλιοχρησιμοποιημένα που περνάνε απαρατήρητα παρέα με τον μπενάκη και τον βγαινάκη...Έχει πολλές συνταγές ο τσελεμεντές της πολιτικής κουζίνας...Βγάλε λίγο από δω, βάλε λίγο απο κεί, κάτι θα γίνει να τους ταϊσουμε, από σανό έως ψίχουλα, και η βαβούρα θα γίνει ψίθυρος για κάμποσο καιρό...μετά βλέπουμε...Θα ήταν όμως πιο δύσκολο να βρουν κάτι να μαγειρέψουν οι σεφ της κοροϊδίας αν αυτές οι παρεούλες είχαν όλες μαζί ένα και μόνο αίτημα που προηγείται όλων των άλλων...να λογοδοτήσουν για όσα έκαναν και έφαγαν όλοι οι πρώην που συμμετείχαν στο πάρτυ της εξουσίας και της κονόμας, καθώς και οι νυν για όλο τον τσαρλατανισμό που επέδειξαν σαν φορείς της πολιτικής αλλαγής που είχε ανάγκη ο τόπος και σαν διαχειριστές εθνικών και εγχώριων θεμάτων...

Το αστείο είναι ότι ενώ είμαστε όλοι - ή σχεδόν όλοι - πεπεισμένοι ότι δεν τα φάγαμε μαζί, και ενώ βγαίνουν τα σκάνδαλα στη φόρα το ένα μετά το άλλο, μετά τις πορείες και τις διαμαρτυρίες, πάμε και πληρώνουμε φόρους, ενφιάδες και ό,τι άλλο μας ζητήσουν, πάμε και ψηφίζουμε τους ίδιους και τους ίδιους, αυτοί μας δουλεύουν ψιλό γαζί καλύπτοντας ο ένας τον άλλον, και επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, έχουμε εναποθέσει το μέλλον μας σ' αυτήν...έτσι το μέλλον μας θα πεθάνει μετά από εμάς μαζί με την ελπίδα.. Μ.Δ.)

Via