Θυμάμαι τον πατέρα, στο τέλος της γιορτής, καθώς έπινε κρασί, έριχνε μέσα στο τελευταίο ποτηράκι ένα κομμάτι μήλο...
Παράξενο που ήταν!Ωστόσο, μου άρεσε να βλέπω, κάθε φορά, αυτή την
πτώση του υπόλευκου καθαρισμένου καρπού μέσα στο κρασί και στο ποτήρι, επειδή έφερνε αναστάτωση στο υγρό, έπιανε χώρο και άλλαζε η στάθμη. Δεν ήξερα (τότε) ότι ήταν μια γνώση που ερχόταν άφθαρτη διαμέσου των αιώνων και άγγιζε σαν φήμη την καθημερινή ζωή (μας). Ριζοτόμος-Σοφία Ριζοπούλου - Εκδόσεις Δίαυλος-2008? Πηγή
Via
